Categorie: De pen van

Beste leden van vitamine C
Nadat ik door schoonzus Mieke meerdere keren aangespoord ben om vooral de doorgeefpen te gaan lezen (had hem nog nooit gelezen) heb ik hem toch maar eens geopend want ik moest hem natuurlijk lezen anders kwam er geen vervolg op de pen.
Ik had van Truus n.l. de eer gekregen om de volgen pen te schrijven.
Nu kan dat wel een eer zijn voor vele van jullie maar voor mij voelt het meer als een last op mijn schouders ik ben n.l. geen Nicci French , dus verwacht niet te veel van me. Maar ik zal mijn taak zo goed mogelijk proberen te volbrengen.
Ik zal maar beginnen met me eerst voor te stellen.
Ik heet Mecheline Wijtvliet en zoals je hebt kunnen lezen het schoonzusje van Mieke en tevens nichtje van Gerdien, Margreet en Maria de Kort.
Dus het voelde al een beetje vertrouwd aan met de familie om me heen toen ik ongeveer een half jaar geleden bij vitamine C kwam.
Ik ben toen maar tussen de Alten gaan staan want je moet met je zangcarrière toch ergens beginnen , je kunt het daarna nog altijd hogerop proberen.
Ik woon bijna 38 jaar in Loon op Zand , daar voor heb ik in Nieuwkuijk gewoond.
3 maart hadden we samen met het opleidingsorkest van Sophia een optreden in de Wetering.
Het was een flinke toestroom van muziekliefhebbers, maar wat wil je ook met die jonge bloemen (van Sophia)
Volgens de toeschouwers klonk het niet verkeerd , maar dat was waarschijnlijk te danken dat ik af en toe mijn mond hield als ik de tekst weer kwijt was.
Maar buiten deze gekkigheid was het een leuk , gezellig en voor mij een leerzaam optreden dat voor herhaling vatbaar is.
Na even gekeken te hebben in het rijtje van pen schrijvers heb ik Karin Gelderblom niet kunnen ontdekken dus die krijgt van mij de eer om de volgende pen te schrijven.
Mecheline.

Lieve Vitamientjes!
Zal me even voorstellen, ik ben Truus. Ik zit op de eerste rij bij de sopranen op de hoek, dit vanwege mijn dove oor.
Toen ik 8 jaar geleden graag bij het koor wilde, moest ik op de wachtlijst want die hadden ze toen. Peter Snoeren beloofde mij er op te zetten. Met regelmaat vroeg ik aan hem of ik er al bij kon. En zijn antwoord was steevast dat ik bijna eerste stond. Tot ik Elly tegen kwam op het Oranjeplein en vroeg hoe de stand van zaken was en hoorde dat ik al 1,5 jaar niet bijna erste op de wachtlijst stond. Ik stond er helemaal niet op :))
Maar goed, wisseling van het bestuur en met 2 maanden was ik dan echt lid.
Het koor was voor mij een warm bad. Na 3 weken kreeg ik Erica in het vizier en wij werden jut en jul. Het klikte meteen en ik adopteerde haar. Ik ben Johny en zij is Rijk. Ook buiten het koor doen we leuke dingen.
Wat ik fijn vindt aan het koor is dat we allemaal door 1 deur kunnen en er voor iedereen een luisterend oor is en saamhorigheid.
Maar natuurlijk ook het zingen op donderdag onder de bezielende leiding van onze Theo.
Er is veel humor en houden het soms niet droog. Dus kortom, van zingen word je blij!
De derde helft is ook heel gezellig. We drinken wat en zingen aan de bar.
En soms als er een optreden niet door kan gaan zoals vorig jaar in Grave gaan er toch koorleden naar toe. Komen we elkaar tegen en zingen spontaan mee met een vreemd koor, zeker Greet!
Dan treden we op voor 100 mensen op een leuk terras, dat was geweldig!
Ik ga het pennetje doorgeven aan Mechelien. Waarom? Zij articuleert het beste van het hele koor. Let op haar, we kunnen er iets van leren
Ik hoop dat ik Loes tevreden heb gesteld. Ze is niet groot maar heeft wel overwicht. Dit is iets tussen Loes en mij.
Ben blij met jullie allemaal en hoop nog jaren met jullie te zingen.
Liefs van sopraan Truuske, X

Krijg ik daar toch tijdens de vakantie de pen van mijn nichtjes.
Ja zelfs in de vakantie gekeken op de site van vit C en las daar wat de nichtjes voor mij bedacht hadden.
Ik zou nu toch wel veel tijd over hebben na de verbouwing van ons huis. Voor diegene die het nog niet weten, wij Harrie en ik hebben vorig jaar het huis gekocht van juffrouw Truus. Zij is altijd onderwijzeres geweest in Loon op Zand , veel mensen hebben bij haar in de klas gezeten en kennen haar dus. En dat huis had wel een flinke opknapbeurt nodig die inmiddels grotendeels is afgerond en wij wonen nu al weer een paar maanden met veel plezier in onze verbouwde woning. Maar dit terzijde.
VIT C, ja wat betekent dit voor mij:
Het is zingen, liedjes leren, optreden, ontspanning, kletsen met elkaar, saamhorigheid voor en met elkaar.
En zoals we allemaal weten is die saamhorigheid er zeker geweest in de afgelopen periode.

Een nieuw seizoen is weer begonnen waarin we met elkaar een Oktoberfest gaan beleven.
En zondag 15 oktober was het dan zover.
Wij  hadden voor deze gebeurtenis 4 Duitstalige liedjes ingestudeerd.  En ook deze liedjes moesten we uit het hoofd kennen. Nou dat viel voor mij nog niet zo mee want door vakantie heb ik de eerste 3 repetities gemist.
Maar vooruit we gaan ervoor en met hulp voor de mensen naast voor en achter mij moest het gaan lukken.
Het was een hele leuke gezellige middag mede dank zij de gastvrouwen Tina en Marina. Maar ook dank zij alle anderen die zich voor deze middag hadden ingezet.
Als gasten waren uitgenodigd: koor Nieuw Zuid uit Rotterdam en Hofkapel Nooit Gedacht.
Ieder verzorgde twee optredens en het koor Nieuw Zuid beet de spits af. De stemming zat er meteen al goed in.
Als laatste optreden kwam de Hofkapel en die wisten wel een feestje te bouwen.
Ik heb een leuke middag gehad waarin ik fijn heb gezongen. En als ik om mij heen keek zag ik iedereen genieten.
Nu mag ik de pen gaan doorgeven. Ik zou kunnen kiezen om deze door te geven aan familie immers keus genoeg, maar dat doe ik niet.
De pen gaat naar Henriette Cleijn

Groeten,
Mieke van Noije

 

Hallo allemaal.

Na het bericht van Mieke te hebben gelezen en mijn naam zag staan dacht ik, nou Mieke bedankt.
Een verslag schrijven is niks voor mij maar ik doe mijn best.
Een uitnodiging van de Levensgenieters.
We werden heel gastvrij ontvangen. Een mooie locatie in het Klavier in Kaatsheuvel. Koffie, thee en koek. Het was perfect. Ondanks de lage opkomst van ons koor en een krakend podium kwam ons koor goed uit de verf. Ik heb in ieder geval genoten.
Ook de Levensgenieters en het koor Zin in Zang uit Dongen hebben het publiek geweldig vermaakt.
We kijken terug op een geslaagde maar vooral een saamhorige middag met veel lol en plezier.
Groetjes van Henriëtte
Met veel plezier geef ik de pen door aan Truus Skudlarek

Ik kreeg de pen van Petra maar ik had afgelopen maanden niet veel inspiratie. Dus bij mijn zus ten rade gegaan. Omdat we toch alles met z`n tweeën doen……….., besloten we samen onze zangcarrière te evalueren aan de hand van een aantal vragen en tevens vooruit te kijken naar onze muzikale toekomst.

Hoelang zijn wij (Gerdien en Maria) bij het koor?

• We zijn lid vanaf het eerste moment dus………………………… al heel erg lang.

Hoe zijn wij eigenlijk bij het koor terecht gekomen?

• Een vriendin van Maria dacht dat er een meezingavond was in Loon. Enthousiast als ze was, moesten we mee. Dus op naar de Mussenberg. Het bleek geen meezingavond te zijn maar het oprichten van een nieuw koor. De vriendin was er een blauwe maandag bij, maar wij dachten dat we zangtalent hadden……………… en bleven hangen.

Hebben we persoonlijke vooruitgang geboekt?

Na al die jaren moeten we tot onze spijt constateren dat wij maar weinig vorderingen hebben gemaakt. Wat kan daar de reden van zijn?

• Misschien kletsen we te veel?
• We kennen de teksten nog steeds niet van buiten, is het niveau voor ons te hoog?
• We oefenen heel veul, maar misschien toch niet genoeg.
• De mannen op de achterste rij brengen ons vaak van de wijs!
• De een kan geen Engels en de ander is doof.
• Of misschien zit muziek gewoon niet in onze genen
  

Dus beste mede koorleden, neem het ons niet kwalijk als we er weer eens naast zitten………………… we kunnen er echt niks aan doen.

Waarom zus nummer drie erbij?

• Om ons niveau toch wat op te krikken. Ons Margreet zat vroeger namelijk bij Loduka en toen kon ze (als enige van de familie) goed zingen!

Hoe ziet onze muzikale toekomst eruit?

• Nie veul beter………………………………………. Maar 1 ding is zeker, we komen nog steeds graag naar het koor, anders hadden we het niet zo lang vol gehouden.
• Dus op naar ons 12,5 jarig jubileum.

Wie moet er nu een stukske schrijven?

• We blijven in de familie…………….. dus Mieke -en voor ons nog steeds- Wijtvliet of Mieke van ome Raar. (En Mieke heeft nu vast tijd over want ze is klaar met verbouwen van het huis van juffrouw Truus).

We hebben veel zin in een nieuw zangseizoen en beloven minder te kletsen en meer ons best te doen. Ons Margreet zal op ons letten!

Hartelijke groeten,

Gerdien en Maria

Hallo vitamine C ers,
Ja het moest een keer gebeuren. Ik heb de pen gekregen. Dus ben ik, na meerdere malen er aan herinnerd te zijn, er maar in geklommen.

Al lid sinds 19 januari 2012 ben ik al lid. 5 jaar al, en niet op de stoel hoeven staan om gelauwerd te worden. Laat ook maar want ik hou daar niet zo van.
Veel gebeurd in die 5 jaar zowel privé als met het koor. Privé gaat het met mij weer de goede kant op.
Wat wil je als je elke donderdag naar zo’n gezellig koor gaat, mijn dank daarvoor.
Vandaar de naam gezelligheidskoor vitamine C.
Wat er ook op mijn pad komt, de donderdag avond is geserveerd. Met het koor gaat het echt geweldig. Wat een sprongen hebben wij gemaakt zeg. Van een kwek koor naar een uitgebalanceerd koor.
Toen ik net lid was vertelde ik vaak “horen ze de mannen wel?”. Dat werd volmondig met een ja beantwoordt. Ik heb daar altijd mijn twijfels bij gehad.
Tijden veranderen, dat is veel besproken, maar nu heb ik echt het gevoel dat dat probleem geheel is opgelost. We hebben zelfs solo’s.
Wat ik bedoel is dat het koor steeds verder ontwikkeld en ik er nog steeds heel veel plezier in heb.
Ik heb nog een andere grote hobby, decor bouwen. Jullie hebben dat ook gemerkt en daar hebben jullie mij wel om gelauwerd, toegezongen zelfs. Ik was echt blij met de award maar zeker om jullie waardering. Dat zijn dingen die je voor altijd bij blijven.
Ook die woensdagavond, en de eerste weken van januari heb ik gereserveerd en kan ik niet komen repeteren of optreden. Ik wil jullie dan ook bedanken voor het plezier en, in moeilijke en mooie tijden, medeleven.
Volgens mij ben ik boven in de pen beland. Daar zit zo’n knopje waarmee je de stift mee kunt wegdrukken. Ik druk nu op die knop. Degene die de knop weer in gaat drukken en zijn verhaal mag opschrijven is: PIET als hij niet op vakantie is.

Allemaal de vriendelijke groeten,
Harrie Verhoeven.

Dank je wel Theo voor het doorgeven van de pen.
Loes en ik zijn al heel wat jaren bij het koor en met heel veel plezier!
In november 2012 kwamen we eigenlijk luisteren naar Behoorlijk Bekoorlijk die toen te gast waren bij het korenfestival. Toen hoorden we ook Vitamine C zingen!
Eenmaal thuis keken we elkaar aan en dachten allebei hetzelfde: wat een leuk koor Vitamine C.
Zou dat iets voor ons zijn?
Een hetero koor haha. Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en ja hoor, we stonden op de wachtlijst.
In januari 2013 mochten we komen om een repetitie bij te wonen en dat was ons erg goed bevallen. Zo’n hechte groep en nieuwe leden worden hartelijk ontvangen en meteen opgenomen. Is eigenlijk best bijzonder, toch?
We zijn nu al wat jaren verder en iedere donderdag krijg ik letterlijk vitamine C.
Ook ons Loes is gegroeid (figuurlijk dan hum) en haar functie als ‘”Loes bij de hand” en uiteraard de muziek doet ze met veel plezier.
Dat we nog maar vele jaren samen mogen genieten van het zingen, onder leiding van ons Theo komt dat helemaal goed.
Allemaal de greotjes en bednakt (schreef ooit een collega met dyslexie)
Ik geef de pen door aan Gerdien.

Ik heb de pen van Harrie Verhoeven gekregen.
Ik ben niet zo’n schrijver maar oké.

Zo’n drie jaar geleden leek het mij wel leuk om  bij een koor te gaan zingen maar waar?
De Echo zou dat iets voor mij zijn ?
Een afspraak gemaakt om bij een repetitie een keer te komen luisteren en eventueel mee te zingen.
Ik was de eerste keer al van dit idee genezen omdat het repertoire niets voor mij was.

Een tijdje later maakte ons Jeanne er mij op attent dat er bij L’amité een korendag was zouden we daar eens gaan luisteren ?
Ik vond het een goed idee en zo gezegd zo gedaan.
Het repertoire van Vitamine C stond mij wel aan.
Het was er die middag behoorlijk druk en hartstikke gezellig.
Ik kwam die middag Piet tegen ,die ik al kende van de jeu de boule, en die had ook wel zin om bij een koor te gaan.
Zodoende kwamen we op het idee om ons samen op te geven.
Zo gezegd zo gedaan.
Het was in het begin wel even wennen met al die vrouwen.
Aan het gekakel was ik wel gewent.
Bij mijn vrouw thuis  hadden ze 4000 leghennen en dat geluid is ongeveer hetzelfde.
Waar ik de laatste tijd wel steeds meer moeite mee begin te krijgen is het uit mijn hoofd leren van alle tekst.
Groetjes : Theo
Ik geef de pen door aan Petra

De pen is doorgegeven door Theo aan Leonis. Dat was wel even schrikken ik ben namelijk niet zo’n schrijver.

April 2009 was de oprichting van Vitamine-C. Dit vrolijk koor presenteerde de liedjes en muziek op eerste bloementjes markt in Loon op Zand, op de kasteelweide. Daar hebben Yvonne en ik veel plezier aan gehad. Net een paar maanden daarvoor was korenslag op TV wat wij heel leuk vonden.

Wij onze stoute schoenen aangetrokken en ons aangemeld.

De eerste twee repetities was wel even wennen geen ervaring geen noten kunnen lezen (wat ik overigens nog steeds niet kan) en de gedachte om ermee te stoppen. Maar omdat wij zo opgevangen werden door andere koorleden zijn we gebleven en  met veel plezier.

2010 was er een wisseling van bestuur waardoor ik als vice-voorzitter hier in kwam, dat heb ik drie jaar gedaan. Dat waren drie leerzame en veeleisende jaren met ups en downs. Na drie jaar ben ik gestopt als koorlid en vice-voorzitter. Yvonne was al een paar maanden eerder gestopt.

Ondanks dat ik gestopt ben kreeg ik toch weer de kriebels om terug te komen want ik miste het wel. Contact opgenomen met het bestuur en besloten om terug te komen. Zoals de eerste keer was het wel weer wennen, maar de spontaniteit en het positieve gedrag van de koorleden voelde ik mij weer gauw thuis.

Ik hoef jullie verder niet te vertellen wat voor een hectisch jaar 2016 voor mij is geweest. Ik wil daarom ook iedereen bedanken voor positieve en motiverende gedrevenheid die wij als koor momenteel hebben waardoor ik mijn eigen heel prettig bij voel.

Dank zei Theo de Dirigent is ons koor nog beter geworden en in waarde gestegen.

Nu moet ik de Pen door geven en ik dacht ik blijf maar eens bij de mannen dus de Pen geef ik aaaaaaaaan  Harrie Verhoeven

Krijg ik ( als enige niet lid)  toch zomaar de pen door van Maria van Dooren met de vraag hoe het mij de afgelopen twee jaar bevalt als dirigent van Vitamine C.

Ik kende Vitamine C al enkele jaren door de optredens met carnaval waar Vitamine C gezamenlijk optredens verzorgende in Loon op Zand met onze Hofkapel Nooitgedagt uit Woudrichem.
Tijdens het klapstoelenconcert  van muziekvereniging Sophia in juli 2014 hoorde ik van Ellie van den Nieuwenhuizen dat Vitamine C zonder dirigent zat. Als geintje zei ik tegen Ellie; “Dan kom ik toch dirigeren!” En omdat het een geintje was, lachten we er bij.
Een week later kreeg ik een berichtje van Ellie met de vraag of ik serieus dirigent van Vitamine C wilde worden. Ehhhh….. ik heb wel vaker orkesten gedirigeerd, maar nooit een koor. Ik zag het eigenlijk niet zo zitten. Ellie kon het begrijpen en vroeg of ik in ieder geval een keer wilde komen praten waar ze met een nieuwe dirigent rekening mee moesten houden. Natuurlijk wilde ik dat.
Kom ik op een avond bij Ellie en wie zitten daar? Het volledige bestuur van Vitamine C! De reactie van Ellie was als volgt: Zo fijn dat je het doet! Mijn reactie daarop was; Komen praten is toch geen probleem?  Ja zei Ellie, maar ik ben zo blij dat jij Vitamine C wil gaan dirigeren!  Ehhhh…ik zou toch alleen maar komen praten en jullie advies geven waar je met een nieuwe dirigent rekening mee moet houden?
Uiteindelijk had ik gezegd dat ik twee repetities proef zou draaien, omdat een koor voor mij nieuw was en er een wederzijdse klik moest zijn. Hier ging het bestuur mee akkoord. Ik vroeg om de partituren, daar zou voor gezorgd worden.

Mijn eerste repetitie.
Ik kreeg een map met songteksten. Waar zijn de partituren? Die heb je toch? Nee, dat zijn de songteksten, maar ik heb er noten bij nodig. De reactie daarop was; Die hebben we niet.  Daar stond ik dus: geen koor ervaring, geen partituren met noten, alleen songteksten en 50 vrouwen en 8 mannen die me aan stonden te kijken SLIK.
Ik werd op een hele fijne en prettige manier ontvangen. De klik was er meteen en na twee repetities zat het van mijn kant uit wel goed. Maar hoe zullen de koorleden het ervaren……..
Voor mij kwam het niet op een week aan om definitief door te geven dat ik wel wilde blijven, maar ik hoorde dat er koorleden waren die echt in spanning zaten wat ik zou gaan doen. Natuurlijk blijf ik!
De donderdagavond is voor mij een hele gezellige avond. We hebben veel lol er is een goede saamhorigheid met een prima sfeer. Lol en plezier maken is super gezellig, maar het mag nooit ten kosten gaan van de muzikale kwaliteit.
Wat voor mij als muzikant belangrijk is, is dat ik ergens uitdaging in moet hebben. Die uitdaging heb ik zeker bij Vitamine C. Als we terugkijken wat we in ruim twee jaar kwalitatief gegroeid zijn, de reacties welke we mogen ontvangen na onze optredens, dat moet voor een ieder een kick geven.
De optredens worden steeds leuker, denk hierbij aan de kerstklokkenloop, het nieuwjaarsconcert in Rijswijk, de verzorgingstehuizen, het optreden in Drunen. Overal staan we ons mannetje/vrouwtje.
Ik ben trots op wat we met elkaar als koor bereikt hebben en we blijven groeien.
Dus Maria om op jouw vraag terug te komen:
De afgelopen twee jaren zijn omgevlogen en zijn mij prima bevallen.
De pen wordt doorgegeven aan Leonis, want hoe zullen de mannen alles ervaren………