De pen van Truus Skudlarek

Lieve Vitamientjes!
Zal me even voorstellen, ik ben Truus. Ik zit op de eerste rij bij de sopranen op de hoek, dit vanwege mijn dove oor.
Toen ik 8 jaar geleden graag bij het koor wilde, moest ik op de wachtlijst want die hadden ze toen. Peter Snoeren beloofde mij er op te zetten. Met regelmaat vroeg ik aan hem of ik er al bij kon. En zijn antwoord was steevast dat ik bijna eerste stond. Tot ik Elly tegen kwam op het Oranjeplein en vroeg hoe de stand van zaken was en hoorde dat ik al 1,5 jaar niet bijna erste op de wachtlijst stond. Ik stond er helemaal niet op :))
Maar goed, wisseling van het bestuur en met 2 maanden was ik dan echt lid.
Het koor was voor mij een warm bad. Na 3 weken kreeg ik Erica in het vizier en wij werden jut en jul. Het klikte meteen en ik adopteerde haar. Ik ben Johny en zij is Rijk. Ook buiten het koor doen we leuke dingen.
Wat ik fijn vindt aan het koor is dat we allemaal door 1 deur kunnen en er voor iedereen een luisterend oor is en saamhorigheid.
Maar natuurlijk ook het zingen op donderdag onder de bezielende leiding van onze Theo.
Er is veel humor en houden het soms niet droog. Dus kortom, van zingen word je blij!
De derde helft is ook heel gezellig. We drinken wat en zingen aan de bar.
En soms als er een optreden niet door kan gaan zoals vorig jaar in Grave gaan er toch koorleden naar toe. Komen we elkaar tegen en zingen spontaan mee met een vreemd koor, zeker Greet!
Dan treden we op voor 100 mensen op een leuk terras, dat was geweldig!
Ik ga het pennetje doorgeven aan Mechelien. Waarom? Zij articuleert het beste van het hele koor. Let op haar, we kunnen er iets van leren
Ik hoop dat ik Loes tevreden heb gesteld. Ze is niet groot maar heeft wel overwicht. Dit is iets tussen Loes en mij.
Ben blij met jullie allemaal en hoop nog jaren met jullie te zingen.
Liefs van sopraan Truuske, X