Hallo allemaal,
Hoewel de pen eigenlijk niet aan mij doorgegeven was, is mij toch gevraagd om even een stukje te schrijven voor op de site. Dit wilde ik best doen, maar waarover moest ik het dan gaan hebben…?
Ik denk dat ik maar even een soort “samenvatting” schrijf over mijn eerste maanden bij het koor.
Als je 2 jaar geleden tegen me gezegd zou hebben dat ik nu bij Vitamine C zou zingen, zou ik je waarschijnlijk voor gek hebben verklaard. Ik zag mezelf niet echt als koorlid, zal ik maar zeggen. Niet dat het toen nooit aan me gevraagd is om bij het koor te komen; ons mam (Mieke Boom) heeft vaak genoeg een poging gedaan om me zover te krijgen om mee te zingen, welke ik elke keer vriendelijk doch beslist afwees.
Toen ik afgelopen november echter een middagje korendag had meegemaakt, begon er toch wel ergens iets te kriebelen. Alle liedjes die langskwamen zong ik automatisch mee (wat door de koorleden ook opgemerkt werd) en tijdens en na de korendag werd ik geregeld aangesproken of Vitamine C toch niet iets voor mij zou zijn. Eigenlijk heb ik toen voor mezelf ook wel besloten dat ik wel bij het koor zou gaan, maar daarvoor moest ik nog wel een (leeftijds)drempeltje overwinnen. Dat was ergens nog iets wat me een beetje tegenhield…zou ik er wel bij passen gezien het verschil in leeftijd dat er met veel van de andere leden is.
Uiteindelijk heb ik toen toch maar besloten om een keer bij de repetitie te gaan kijken, gewoon om even te kijken hoe die eraan toe gaan. Met open armen werd ik toen ontvangen en aan de reacties te horen zou iedereen het toch wel leuk vinden als ik gewoon lekker mee zou komen zingen. Ik kon er vanaf toen ook niet meer onderuit en besloot om het gewoon te doen. In januari zou ik lid gaan worden van Vitamine C.
Ergens wel een beetje onzeker zijnde over mijn zangkunsten ging ik in januari dan naar mijn eerste officiële repetitie als lid van Vitamine C. Meteen maar even door de map met liedjes gebladerd; 90% kende ik, de rest zou vanzelf wel komen. Een beetje weifelend, maar met 100% enthousiasme aan de repetitie begonnen. Natuurlijk niet meteen voluit zingend, want hoewel ik de liedjes wel kende, wist ik nog niet welke veranderingen erin waren aangebracht om het als koor te kunnen zingen. Dus maar gewoon goed luisteren en opletten, dan zou ik dat snel genoeg oppikken.
Na 2 repetities meegedaan te hebben, zouden we een optreden hebben in Rijswijk. In eerste instantie had ik voor mezelf besloten dat ik dat optreden nog niet mee zou gaan; dat vond ik eigenlijk wel erg snel na pas 2 repetities. Omdat er echter nogal wat afmeldingen waren voor die avond, ben ik overgehaald om toch mee te gaan. Die middag nog snel de stad in gemoeten om de juiste kleding te vinden (wat nog een heel avontuur was…ga in januari maar eens op zoek naar een witte broek). Uiteindelijk toch geslaagd in de missie en met licht knikkende knieën was ’s avonds mijn eerste optreden ook een feit.
Voor mij was dit een erg leuke ervaring en ik heb met volle teugen genoten. Het hoogtepunt van die avond was voor mij toch zeker het zingen van “Brabant” samen met de harmonie van Rijswijk. Dit lied wilde op de repetities maar niet vlekkeloos gaan, maar tijdens het optreden was het net of alles klopte, prachtig! Met een goed gevoel op huis aan om daar nog een beetje na te genieten. Alle schroom was nu van me afgevallen en vanaf toen wist ik zeker dat ik de goede keus had gemaakt om lid te worden van Vitamine C.
Nu zijn we een maandje of 4 verder en nog steeds bevalt het me erg goed. Eindelijk doe ik iets met muziek (wat ik eigenlijk al van jongs af aan heb willen doen), met het repertoire raak ik steeds bekender (al blijven er een paar liedjes die ik maar niet goed in mijn hoofd krijg) en de repetities en optredens die we gehad hebben zijn altijd leuk en gezellig, al gaan ze niet altijd precies zoals we zouden willen. Zo heb ik het optreden met Koningsdag zo’n beetje uit mijn hoofd verdrongen, maar staan andere optredens nog in mijn geheugen gegrift. In Molenwijk (met Max Feijen als een soort van stand-up komediant) of in een basisschool in Nuenen (waar een van de toeschouwers niet één, maar wel twéé beetjes genoten had)…die dingen blijven bij.
Kortom, mijn eerste maanden als koorlid zijn me erg goed bevallen en hopelijk blijf ik dit (om maar een stukje tekst van een van onze liedjes aan te halen) dit nog 20 jaar doen, met een pain, boursin en een wijntje ;-).
Met muzikale groet Remco
p.s. natuurlijk moet ik de pen ook nog doorgeven, maar aan wie? Ik vind Maria van Dooren wel een geschikte kandidaat.
p.s.2 ik zou mezelf niet zijn als ik niet nog op een klein typefoutje op de site zou wijzen…In de agenda staat dat we op 13 nov een opStreden hebben (sorry, kon het niet laten het even te melden).